Aktualizacja:
Śluza Mikaszówka
Jedenasta śluza na Kanale Augustowskim. Licząc od strony Biebrzy, usytuowana jest na 69,1 km kanału. Konstrukcja betonowo-ceglana, wymiary komory to 43,31 x 6,05 m., różnica poziomów to 2,44 m. Nad śluzą przechodzi most o wysokości 2,5 m w ciągu drogi lokalnej. Wokół śluzy położona jest wieś Mikaszówka, której początki sięgają połowy XVII w. Przed śluzą kanał przechodzi przez zespół jezior mikaszowskich (J. Mikaszewo i J. Mikaszówek).
Śluza Sosnówek
Dwunasta śluza na Kanale Augustowskim , położona na 71,2 kilometrze kanału, licząc od strony Biebrzy. Łączy sztuczną część kanału z odcinkiem biegnącym skanalizowanym korytem Czarnej Hańczy. Wybudowana w roku 1828 przez por. inż. Konstantego Jodko. Długość śluzy to 44,40 m, szerokość 6,10 m, a różnica poziomów to 2,98 metra.
Śluza Tartak
Trzynasta śluza na Kanale Augustowskim , położona na 74.4 km, licząc od strony Biebrzy. (Ten odcinek kanału, to uregulowane koryto rzeki Hańczy) Pierwotnie nie była planowana. Jej budowa okazała się konieczna, ponieważ podczas wysokiego stanu wód spiętrzona woda niszczyła urządzenia hydrotechniczne. Poprawki do projektu wprowadził cywilny inżynier Teodor Urbański, prawdopodobnie po konsultacjach z gen. Ignacym Prądzyńskim. Wybudowano również wtedy, kanał towarzyszący, odprowadzający nadmiar wody do rzeki Szlamicy pod Rygolą. Śluza została zbudowana w latach 1837 – 1838 przez inż. Jakuba Szeffera. Długość śluzy to 45,35 m, szerokość 6,08 m , a różnica poziomów 1,72 m. Na kanale pomocniczym, znajduje się upust szandorowy (zastawkowy).
Śluza Kudrynki
Czternasta śluza na Kanale Augustowskim (licząc od strony Biebrzy położona na 77,4 kilometrze)). Wybudowana w latach 1828 – 1829 przez Edwarda Tadeusza Bielińskiego i Michała Horaina. Jednokomorowa śluza o długości 43,4 m, szerokości : 5,94 m. Nieczynna od końca drugiej wojny światowej do czasu gruntownego remontu w latach 2005-2008. Środkiem odcinka kanału za śluzą przebiega granica państwa.
Śluza Kurzyniec
Jest to piętnasta, graniczna śluza, przez środek której przebiega granica polsko-białoruska. Śluza zbudowana została przez Konstantego Jodko i Fryderyka Wielchorskiego w 1829 roku. Dawniej po drugiej stronie śluzy, którą pokonywało się przez most zwodzony, znajdowała się wieś Kurzyniec. Założona została przed rokiem 1645 jako niewielka osada rudników. W 1688 osadę zwano Rudą na Hańczy, zaś w XIX wieku była siedzibą strażnika leśnego. W roku 1939, po wkroczeniu Rosjan, mieszkańców prawdopodobnie wywieziono lub zastrzelono. Ponoć jeszcze teraz nad brzegiem Kanału znajduje się czasem ludzkie kości. Obecnie po wiosce nie pozostał żaden ślad, a pola uprawne zarosły lasem. Tak opisano wieś Kurzyniec w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego: “Kurzyniec 1.) wś rząd., pow. augustowski, gm. Wołowiczowce, par. Teolin. Leży nad Kanałem Augustowskim, śród lasów sosnowych, na piaskach; chaty nędzne, ludność uboga, żyje z rybołówstwa, pędzenia smoły, sieje grykę. Jest tu 10 dm. W 1827 r. 12 dm., 76 mk. Spis urzędowy miejsc. gub. suwalskiej “
Dziennik Poznański, #120/1860
W związku z otwarciem Domu komisowego w Aleksocie, ukazał się w Dzienniku Poznańskim, nr 120 z 1860 roku artykuł opisujący, dlaczego Kanał Augustowski nigdy nie osiągnął znaczenia, jakie mu przypisywano podczas projektowania i budowy. Ale jest w nim sporo informacji o sytuacji gospodarczej Guberni Augustowskiej, głównych towarach wywozowych. Autor sugeruje również, iż sytuację gospodarczą mogłoby poprawić powstanie Domu Zleceń Rolników Augustowskich. Czy powstał taki?
Polski 
English 
